مناظره در مشروب فروشی

اواسط سال 1348 بود. توده ای ها مکان مناظره را در طبقه ی دوم یک بار مشروب فروشی قرار داده بودند.  وقتی وارد شدیم با میزهایی مواجه شدیم که رویش بساط ورق و آب جو پهن شده بود و هر کس با یک یا چند دختر دور هر یک از آن ها نشسته بود. به محض ورود حصیری را که در این سفرها به عنوان جانماز با خود می برد پهن کرد و گفت من نمازم را نخوانده ام. جوّ جلسه عوض شد. بعد هم مجری چند سؤال را خواند و جلسه را ترک کرد و اداره را به پدرم سپرد.

قدرت بیان دکتر همه را مبهوت کرده بود. هر چه جلسه بیشتر پیش می رفت، نوع سؤالات تغییر می کرد. کار به آن جا رسید که یکی با لحن تمسخر آمیز پرسید:

-         می گویند در بهشت، رودهایی از عسل روان است، تکلیف من چیست که به عسل علاقه ندارم؟

همه خندیدند اما دکتر با خون سردی جواب داد: اول باید ببینبم شما را به بهشت راه می دهند؟ و بعد برای این مشکل فکری بکنیم.

جلسه آن قدر در روحیه ی بچه های انجمن اسلامی اروپا، اثرگذاشت که دیگر در هیچ مباحثه ای از توده ای ها کم نمی آوردند.

منبع: سید محمد حسینی بهشتی: نگاهی به زندگی و مبارزات دکتر بهشتی/ امیر صادقی/ تهران/ میراث اهل قلم/ چ اول/ پائیز 1391/ ص 33