در یکی از خیابان های فرانکفورت قدم می زدیم. پیشنهاد کردم برویم کافه و با هم قهوه بخوریم. همین که نشستیم، گروهی برای رقص و پایکوبی وارد شدند. از این که وارد چنین مکانی شده بودم، دستپاچه شدم و از پیشنهادم شرمنده. خواستم چیزی بگویم که «دایی» پیش دستی کرد:
ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﻴﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﻛـﻪ
ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪﺍﻯ ﻛﻪﺗﻘﺴﻴﻢ ﺛﺮﻭﺕ ﻏﻴـﺮ ﻋﺎﺩﻻﻧـﻪ ﺍﺳـﺖ، ﺩﺭ
ﺟﺎﻣﻌﻪﺍﻯ ﻛﻪﮔﺮﻭﻫﻰ ﺍﺯﻣﺮﺩﻡﺍﺯﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭﻧـﺪ
ﻭ ﺍﻛﺜﺮﻳﺘﻰ ﺍﺯﺑﺨـﻮﺭ ﻭ ﻧﻤﻴـﺮﻯ ﻫـﻢ ﺑﺮﺧـﻮﺭﺩﺍﺭ ﻧﻴﺴـﺘﻨﺪ،
ﺗﻔﺮﻳﺢ ﺳﺎﻟﻢ ﻧﻴﺰ ﻣﻔﻬـﻮﻣﻰ ﻧـﺪﺍﺭﺩ.
________
منبع:شهید آیت الله بهشتی _موسیقی و تفریح در اسلام _صفحه ۳۰
کانال شهید بهشتی https://telegram.me/beheshti_ir
